The Armenian National Committee of Canada’s (ANCC) answer to the Turkish PM Erdogan and FM Davutoglu Statements
Ottawa – Over the past two weeks Turkish Prime Minister Recep Tayyip Erdogan and Turkish Foreign Minister Ahmet Davutoglu have made statements regarding what they refer to as the “events of 1915” as they concern the Armenian population of the Ottoman Empire.
At first glance these statements may appear to be an important step in creating a dialogue between the Turkish and Armenian peoples, however in reality they are yet another attempt by the Turkish government to interrupt any positive conversations regarding the Armenian Genocide.
Both Prime Minister Erdogan and Foreign Minister Davutoglu suggest that Armenians and the Republic of Armenia must use these statements as opportunities to begin discussions with Turkey about what happened in 1915. The Armenian people do not need any more opportunities to enter into a conversation with the Turkish people based on the Turkish government adopting a position that what happened to the Armenian people should not be considered a genocide.
Nine decades of study of these events have led all independent observers to conclude that what happened to the Armenian people from 1915 to 1923 was a systemic attempt by the Ottoman government and its successors to eradicate the Armenian population of Anatolia. Offers to put in place independent panels of historians are nothing more than ploys to by Turkey to buy time before the 100th anniversary of the Armenian Genocide and to preempt the research of dozens of historians working on this topic, even within the Republic of Turkey.
The time for study has long passed. By 1919, even Turkish military tribunals of the leaders of the Young Turk government concluded that what was happening to the Armenian people was a crime against humanity. In the 1920s, all Western governments recognized clearly that the Ottoman government had engaged in an attempt to exterminate its Armenian population. In the 1940s, Raphael Lemkin used the fate of the Armenian people as one of the cases in formulating the definition of “genocide”.
If the Turkish government was sincere in its attempts to reconcile with the Armenian people, it would take concrete steps to deal with the legacy of the Armenian Genocide in Turkey.
These steps would include repealing Article 301 of the Turkish Penal Code which criminalizes discussion of the Armenian Genocide in Turkey, putting on trial the killers of Turkish-Armenian journalist Hrant Dink and ending all assistance to extremist groups that continue to occupy the Armenian populated region of Kessab in Syria.
Most importantly, the Turkish government can end the 90 year campaign of cultural genocide that it has been waging on the historically Armenian populated regions of Asia Minor. To this day, Armenian churches and converted to mosques or used as stables, Armenian artifacts are destroyed or appropriated as Turkish and the history of the region is rewritten in museums and tourist materials to completely ignore the Armenian presence.
The Armenian National Committee of Canada welcomes the day when Armenia, the Armenian diaspora and Turkey can discuss together how to deal with the consequences of the Armenian Genocide. That day may come very soon, but it will come in spite of, rather than due, to Prime Minister Erdogan’s attempts to confuse the international community and his own people.
Every day there are more and more reports of dialogue between Armenians and Turks about the Armenian Genocide, every day additional Turks come to their own conclusion about the Armenian Genocide when they ask what happened to the Armenian people with whom they shared Anatolia and every day Turkish papers, websites and television programs present reports about the Armenian Genocide despite the government’s strict censorship.
As we approach the 100th anniversary of the Armenian Genocide, the international community and Canada must remain steadfast in their support of the Turkish people’s sincere efforts to better understand what happened to the Armenians during the dying days of the Ottoman Empire and immediately afterwards. Canada must not allow Prime Minister Erdogan’s cynical condolences and poisoned offers of historical commissions to distract us from working with the elements of Turkish society that genuinely seek the truth.
ANCC welcomes all efforts by the Canadian government to combat Turkish government censorship and promote press freedom so that one day the Turkish people will understand their own history and be able to have an open conversation with the Armenian people about the Armenian Genocide and about writing the next page in their shared history.
Photo: Tortured and killed Armenian clergyman (http://www.genocide-museum.am)
ԳԱՆԱՏԱՅԻ ՀԱՅ ԴԱՏԻ ՅԱՆՁՆԱԽՈՒՄԲԸ ԿԸ ՊԱՏԱՍԽԱՆԷ ԷՐՏՈՂԱՆԻ ԵՒ ՏԱՒՈՒԹՕՂԼՈՒԻ ՅԱՅՏԱՐԱՐՈՒԹԻՒՆՆԵՐՈՒՆ
Մայիս 5 թուակիր հաղորդագրութեամբ մը Գանատայի Հայ Դատի յանձնախումբը կը պատասխանէ Թուրքիոյ վարչապետ Էրտողանի եւ արտաքին գործոց նախարար Տաւութողլուի յայտարարութիւններուն:
Հաղորդագրութեան մէջ կ՚ըսուի, թէ վերջին երկու շաբաթուան ընթացքին Թուրքիոյ վարչապետ Ռեճեփ Թայիփ Էրտողան եւ արտաքին գործոց նախարար Ահմեթ Տաւութօղլու «1915-ի դէպքերուն» մասին յայտարարութիւններ կատարեցին։ Առաջին հայեացքով այդ յայտարարութիւնները կը թուին ըլլալ թուրք եւ հայ ժողովուրդներուն միջեւ երկխօսութիւն ստեղծելու առումով կարեւոր քայլեր, սակայն իրականութեան մէջ անոնք թրքական կառավարութեան կողմէ փորձ մըն են Հայոց ցեղասպանութեան շուրջ որեւէ դրական երկխօսութիւն կասեցնելու։
Թէ՛ վարչապետ Էրտողան եւ թէ՛ արտաքին գործոց նախարար Տաւութօղլու կը յայտնեն, որ հայերն ու Հայաստանի հանրապետութիւնը այս յայտարարութիւնները պէտք է օգտագործեն իբրեւ 1915-ի իրադարձութիւններուն շուրջ քննարկումներ սկսելու առիթներ։ Հայ ժողովուրդը թուրք ժողովուրդին հետ թրքական կառավարութեան ուրացման կեցուածքին հիմամբ երկխօսութեան մէջ մտնելու յաւելեալ առիթներու պէտք չունի։
Նշեալ դէպքերուն 90-ամեայ ուսումնասիրութիւնը բոլոր մասնագէտներուն մղած է եզրակացնելու, որ 1915-էն 1923 տեղի ունեցածը օսմանեան կառավարութեան եւ անոր իրաւայաջորդին կողմէ հայ ժողովուրդը Անատոլուէն բնաջնջելու կազմակերպուած փորձ մըն էր։ Պատմաբաններու անկախ յանձնախումբեր ստեղծելու առաջարկները Թուրքիոյ կառավարութեան կողմէ խաղ մըն են՝ Հայոց ցեղասպանութեան 100-ամեակէն առաջ ժամանակ շահելու եւ այս նիւթին շուրջ աշխատանք տանող տասնեակներով պատմաբաններու, ներառեալ Թուրքիոյ հանրապետութեան մէջ, աշխատանքը կանխարգիլելու համար։
Ուսումնասիրութեան ժամանակաշրջանը շատոնց անցած է։ 1919-ին, մինչեւ իսկ Երիտասարդ թուրքերու կառավարութեան ղեկավարներու թրքական ռազմական դատավարութիւնները եզրակացուցած էին, որ հայ ժողովուրդին դէմ տեղի ունեցածը մարդկութեան դէմ ոճիր է։ 1920-ական թուականներուն բոլոր արեւմտեան կառավարութիւնները յստակօրէն ճանչցան, որ օսմանեան կառավարութիւնը հայ ժողովուրդը բնաջնջելու փորձ կատարած է։ 1940-ական թուականներու Ռաֆայէլ Լեմքին հայ ժողովուրդին ճակատագիրը օգտագործեց «ցեղասպանութիւն» եզրը սահմանելու համար։
Եթէ թրքական կառավարութիւնը հայ ժողովուրդին հետ հաշտութեան իր ջանքերուն մէջ անկեղծ ըլլար, Թուրքիոյ մէջ Հայոց ցեղասպանութեան հետեւանքները վերացնելու համար շօշափելի քայլերու պիտի դիմէր։
Այդ քայլերու շարքին են ջնջել թրքական քրէական օրէնսգիրքին 301-րդ յօդուածը, որ Թուրքիոյ մէջ Հայոց ցեղասպանութեան քննարկումը քրէական յանցանք կը նկատէ, դատի ենթարկել թրքահայ լրագրող Հրանդ Տինքը սպաննողները եւ վերջ տալ Սուրիոյ հայաբնակ Քեսապ շրջանը գրաւած ծայրայեղական խմբաւորումներուն ամէն աջակցութեան։
Աւելին, թրքական կառավարութիւնը կրնայ վերջ տալ պատմականօրէն հայերով բնակուած Փոքր Ասիոյ շրջանին մէջ մշակութային ցեղասպանութեան 90-ամեայ արշաւին։ Մինչեւ օրս, հայկական եկեղեցիներ կամ մզկիթներու վերածուած են կամ ալ իբրեւ ախոռ օգտագործուած են, հայկական յուշակոթողները կը քանդուին կամ իբրեւ թրքական կ՚իւրացուին, թանգարաններու ու զբօսաշրջիկներու գրքոյկներուն մէջ տարածաշրջանի պատմութիւնը կը վերաշարադրուի հայերու ներկայութիւնն ու պատմութիւնը ամբողջովին անտեսելով։
Գանատայի Հայ դատի յանձնախումբը կ՚ողջունէ այն օրը, երբ Հայաստանը, հայկական սփիւռքն ու Թուրքիան կրնան միասնաբար քննարկել Հայոց ցեղասպանութեան հետեւանքներու վերացման հարցը։ Այդ օրը պիտի գայ, հակառակ վարչապետ Էրտողանի միջազգային ընտանիքն ու իր ժողովուրդը ապակողմնորոշելու փորձերուն։
Մինչ կը մօտենանք Հայոց ցեղասպանութեան 100 ամեակին՝ միջազգային ընտանիքը եւ Գանատան պէտք է հաստատ մնան Օսմանեան կայսրութեան վերջին օրերուն եւ ատկէ անմիջապէս ետք հայերուն պատահածը աւելի լաւ հասկնալու թուրք ժողովուրդին անկեղծ ջանքերու իրենց աջակցութեան մէջ։ Գանատան պէտք չէ արտօնէ, որ վարչապետ Էրտողանի կեղծաւոր ցաւակցութիւնը եւ պատմական յանձնախումբերու թունաւոր առաջարկները մեզ շեղեն գործակցելէ թրքական հասարակութեան մէջ այն տարրերուն հետ, որոնք իրապէս ճշմարտութեան կը ձգտին։
Գանատայի Հայ դատի յանձնախումբը կ՚ողջունէ գանատական կառավարութեան ջանքերը թրքական կառավարութեան գրաքննադատութեան դէմ պայքարելու եւ մամլոյ ազատութիւն ջատագովելու, որպէսզի թուրք ժողովուրդը օր մը իր պատմութիւնը հասկնայ եւ կարողանայ Հայոց ցեղասպանութեան եւ իրենց հասարակաց պատմութեան յաջորդ էջը գրելու շուրջ հայ ժողովուրդին բաց քննարկում կատարել։