(nyut.am) – ՀՅԴ Բյուրոյի Հայ դատի գրասենյակի և քաղաքական հարցերի պատասխանատու Կիրո Մանոյանին հետ զրուցեցինք ԵԱՀԿ Մինսկի Ամերիկայի համանախագահ Ջեյմս Ուորլիքի հայտարարության և Ռուսաստան-Արևմուտք սրվող հակամարտության մեջ Հայաստանի ճիշտ կեցվածքի մասին:
-Պարոն Մանոյան, բավարա՞ր եք համարում Հայաստանի ԱԳՆ-ի պատասխանը Ուորլիքի հայտարարությանը:
-Ոչ, բավարար չեմ համարում: Որովհետև Ջեյմս Ուորլիքը որոշ շեշտադրումներ կատարեց, ինչը զուտ ամերիկյան կեցվածքի դրսևորում էր: Համանախագահները վերջերս, Ուորլիքն էլ նրանց հետ, ասում էին այն, ինչ միշտ կրկնել են: Ուորլիքից հետո էլ Հայաստանում ԱՄՆ դեսպանը նույն շեշտադրումներն արեց, որոնց, կարծում եմ, պետք է հրապարակային պատասխան տրվի (ճիշտ է` Արցախի արտգործնախարարությունը պատասխան տվեց, բայց դա իրենց մասով), որովհետև կան բաներ, որոնք պետք չէ հանդուրժել: Ի դեպ, Ուրլիքի հայտարարության մեջ 1-2 լավ շեշտադրում էլ կար, օրինակ այն, որ ասում է, որ Արցախի կարգավիճակը չի կարելի շրջանցել, դա հարց է, որը պետք է լուծվի, կամ այն տարբերակումը, որ դնում է ԼՂԻՄ-ի և մնացած տարածքների միջև: Իհարկե, շատ վատ է, որ նա մնացած տարածքներն անվանում է գրավված, բայց լավն այն է, որ մինչև հիմա ամերիկյան զեկույցներում իրենց նշած Լեռնային Ղարաբաղն էլ էր օկուպացված համարվում, հիմա տարբերակում են: Դրական այդ իմաստով եմ ասում, ոչ թե շեշտադրումների: Եվ, անշուշտ, կարևոր մեկ կետ Ուորլիքի հայտարարության մեջ, որ մեր իշխանությունները պիտի հասկանան և ընդունեն: Երբ Ուորլիքն ընդգծում է, թե ինչ է տալու վերջնական համաձայնությունը կողմերին, ասում է` Ադրբեջանի համար այն կդառնա գլոբալ դերակատար, Հայաստանին կտա սահմանների բացում: Ճիշտ է, Ադրբեջանն էլ է շրջափակման ենթարկել մեզ, բայց ես կարծում եմ, որ սահմաններ ասելով նրանք ի նկատի ունեն նաև Թուրքիայի սահմանները: Իսկ մեր իշխանությունները շարունակ պնդում էին, թե աշխարհն ընդունում է, որ Ղարաբաղի հարցը կապ չունի Թուրքիայի հետ հարաբերությունների խնդրի հետ: Եվրամիության արտաքին քաղաքականության պատասխանատուն մի քանի առիթներով գոնե ասել է, որ Ղարաբաղի հարցը եթե լուծվի, Հայաստան-Թուրքիա հարաբերություններն էլ կկարգավորվեն: Եթե այդպես է` էլ ինչո՞ւ բանակցրեցինք, ինչո՞ւ գնացինք հետևները կանգնեցինք նկարվեցինք: Հիմա էլ արդեն Միացյալ Նահանգներն է նույն կերպ արտահայտվում: Սա պիտի հուշի մեր իշխանություններին, որ ֆուտբոլային դիվանագիտությունը տապալված է, և դրա ծնունդ հայ-թուրքական արձանագրություններն անհրաժեշտ է իրավաբանորեն սպանել:
-Պարզ է, որ Ուորլիքի հայտարարությունը Ռուսաստան-Արևմուտք հակամարտության ծնունդ է: Ի՞նչ կեցվածք պիտի ունենա այսօր Հայաստանը, որ էլի գերտությունների ատամի տակ չընկնի ու տարածքային կորուստ հանկարծ չարձանագրի:
-Կարծում եմ, տարածքային կորստի սպառնալիք այսօր չկա: Միշտ էլ եղել է ու կա վտանգ, որ կարող է պատերազմ վերսկսվել ու պատերազմի ժամանակ հանկարծ տարածքային կորուստներ ունենանք, բայց կարծում եմ, մինչև հիմա մեր բռնած ուղղությունը ճիշտ է: Իհարկե, անհրաժեշտ է ավելի ակտիվ լինել և ավելի համակարգված աշխատենք տանել և՛ Ռուսաստանի, և՛ Արմուտքի հետ: Մենք հետևողականորեն պետք է Եվրամիությանը բացատրեինք, որ ցանականում ենք խորը հարաբերություններ ունենալ Արևմուտքի հետ, անգամ եթե մեր տնտեսական հարաբերությունը նախընտրում ենք Մաքսային միության շրջանակներում, որովհետև անվտանգության մեր գլխավոր գործընկերն այդ շրջանակի նախաձեռնողն է, դա չի նշանակում, որ մենք չենք ուզում կնքել Ասոցացման պայմանագրի քաղաքական մասը: Ընդհանուր առմամբ, մեր գործելաոճը ճիշտ է, մնում է ակտիվորեն բացատրենք, որ նրանք հասկացողություն ցուցաբերեն, ինչպես Ֆրասիայի նախագահ Ֆրանսուա Օլանդը հասկացավ և ընդունեց Հայաստանի` Ղրիմի վերաբերյալ քվեարկությունները:
Սառա Գալստյան